"Kupamięci"

Zaczęłam pisać tego bloga, żeby "odpowiednie dać rzeczy słowo".

Głównie dla moich Dzieci, by kiedyś, gdy  zaciekawią się swoimi korzeniami, mogły poczytać o dziadkach i pradziadkach.

Ja nie miałam takiej możliwości.

Na szczęście w dobie "nietelewizji" i "nieinternetu" w cenie były opowieści ustne. 

Uwielbiałam słuchać swojego Taty, bo opowiadał żywo i z humorem.

A słuchanie i czytanie o życiu przodków, to jak podróż w czasie.

Więc piszę dalej. Opowieść trwa.

Może kiedyś mój ciekawski Wnuk tu zajrzy i poczyta o starych, dobrych czasach.

A może, jeżeli  stary, dobry internet przetrwa, zajrzy nawet "pra".

Tymczasem robię  kopię na dysk. Strzeżonego ...