Co u mnie ?

Zapytał mnie ktoś dzisiaj: - Co u ciebie?

Co u mnie?

Czasami czuję się, jak bohater Dnia Świstaka.

Albo pan Nalberczak w "Co mi zrobisz, jak mnie złapiesz" 

"– Ja to, proszę pana, mam bardzo dobre połączenie. Wstaję rano..."

Wstaję rano.

Jem śniadanie.

Zajmuję się toaletą swoją i kocią.

Potem normalnie:

zmywanie, odkurzanie, zamiatanie, pranie, kupowanie, gotowanie.

I zmywanie. Znowu.

Ogarnianie.

Krzątanie.

Wszystko na "nie"!

Chwil parę (paręnaście, parędziesiąt) na zasłużony internet.

"- a potem to już mam z górki..."

Wieczór, ścielenie oraz kładzenie (się).

Charles Bukowski: 

"Ludzie czekają przez całe życie.

Czekają na lepsze czasy, czekają na śmierć.
Czekają w kolejce, żeby kupić papier toaletowy.

Czekają w kolejce po pieniądze. 

A jak nie mają szmalu, to czekają w jeszcze dłuższych kolejkach po zasiłek. 

Człowiek czeka, żeby położyć się spać, i czeka, żeby się obudzić. 

Czeka, żeby się ożenić, i czeka, żeby się rozwieść.
Czeka na deszcz, czeka, aż przestanie padać. 

Czeka na posiłek, a kiedy go zje, czeka na następny. 

Czeka w poczekalni u psychiatry razem z bandą pomyleńców i sam nie wie, czy jest jednym z nich."

Dziś w poczekalni u psychiatry uświadomiłam sobie, że nie czekam na nic.

Ani na emeryturę ani na urlop.

Ani na wielką wygraną.

Ani na sukces i karierę.

Ani na miłość. 

Co najwyżej na autobus linii 68, w czwartki o godzinie 14.09