Lektura

Przeczytałam "Drogę" Cormaca McCarthy'ego.

Już dawno nic z taką siłą nie wtargnęło do mojej duszy, do mojej wyobraźni, do mojego ciała.

Samo sedno. 

Alegoria Życia i Miłości. Dobra i Zła.

Człowieczeństwa.

 

Dla mnie to przesłanie na temat poszukiwania Sensu. 

Trwania przy wyznawanych wartościach.

Także opowieść o dojrzewaniu, które bywa bolesne i nieuniknione.
Które zawsze wiąże się ze stratą.

Cytaty:

 "Tak właśnie postępują dobrzy ludzie. Próbują bez przerwy. Nie poddają się."

"Nie ma żadnego później. Później jest teraz."

" Ludzie zawsze myśleli o jutrze. Ja w to nie wierzyłem. Bo jutro nie myślało o nich. Nawet nie wiedziało, że są."

Życie jest Drogą.

To trywialne. 

To banalne.

Oklepane.

To oczywiste.

I znowu przypomniałam sobie, że nie chodzi o żaden szczególny SENS.

O SENS na miarę Nobla.

 

Po prostu trzeba iść, póki się da.

"Czy ty jesteś bardzo odważny? 

- Średnio. 

- A co zrobiłeś najodważniejszego w swoim życiu? 

- Wstałem dziś rano."

 

 Ja dzisiaj rano też wstałam.

A wiem, że nie zawsze to jest takie proste.