Za ciosem...

"Robota jest robotą
I zawsze, jak na złość,
Roboty mamy potąd,
Roboty mamy dość."

Łazienka się "skończyła" w czwartek.  

Specjalista Robert jadł spóźnione drugie śniadanie w naszej kuchni i się rozglądał.

- Kiedyś też pana poproszę, o zrobienie ścian w kuchni...

- Kiedy?

- No, nie wiem, jak pan będzie miał trochę czasu znowu, między innymi zleceniami..

Specjalista pokiwał głową, przełknął spory kęs. Pomyślał chwilę krótką.

- W przyszłym tygodniu. W środę i w czwartek. W dwa dni się powinienem obrobić...

Aaaaaa!!

Cóż. Słowo się rzekło.

W piątek, sobotę i kawałek niedzieli sprzątałam.

Dzisiaj środa. Kuchnia w ruch!

 Już tak nie wygląda.

Wygląda tak:

Po godzinie (lub dwóch) roboty, pan Robert oznajmił zafrasowany, że "trochę dłużej to potrwa".

Sufit całymi płatami zaczął "spadać", razem z kładzioną warstwą  gruntu, czy czegoś tam.

Po czym wyliczył, co wobec tego trzeba zrobić. 

Nie napiszę co, bo ze wszystkich czynności zapamiętałam tylko groźnie brzmiące "szlifowanie".

- Ale mam i dobrą wiadomość - dodał -  cały przyszły tydzień też mam wolny.

Ucieszyłam się, jak nie wiem co (ha, ha!)

Źle kciuki trzymaliśta!

- Będzie dobrze, mamusia!- pocieszył mnie Syn.

- No, i pięknie!- dorzucił Wesoły Robert.

Już zaczęłam myśleć o malowaniu dużego pokoju.

-A kiedy?

Przezornie odparłam, że może za kilka miesięcy. 

Sprytna ja!