Co kto lubi

Kiedy kilka miesięcy temu spytałam Wnuka o marzenia, odpowiedział: "polecieć jeszcze  samolotem i obejrzeć mecz na Camp Nou"

Proście, a będzie wam dane...

Na wieść o biletach na mecz Barcelona - Real Sociedad, Wnuk oszalał z radości.

Mecz miał się odbyć w sobotę, o godzinie 21.00
W Wielką Sobotę.
 

Radości Wnuka  nie przyćmiła ani konieczność długiej podroży ze Sitges do Barcelony, z przesiadką, z przerwą na karmienie Kota Piernika, ani perspektywa przedzierania się przez tłum kibiców przy wejściu, ani deszcz (no, deszczyk), ani zimno, ani przeczekiwanie rozgrzewki zawodników...

Grali ci, których znał z ekranu i  ze zdjęć na kartach  FIFA: Messi, Alba, Rakitic, Coutinho, Suárez, a w bramce Marc-André ter Stegen.

Było wszystko, jak trzeba.

Hymny, skandowanie, machanie szalikami, trąbienie, śpiewy i  zdzieranie gardeł.
Wnuk kibicował. 
Zięć fotografował i nagrywał.
Piłkarze zdobywali gole.

Barcelona wygrała 2:1!
Wynik dobrze obstawiła Mała M. 

Barça!
Barça!
Barça! 

Pozostałe przyjemności Wnuka (w kolejności niezamierzonej) :

- lody Magnum

- wielki ekran telewizora w Sitges

- skakanie przez fale

- sucha bagietka 

- jajka na twardo
- cukier w saszetkach,  podkradany ze spodków z kawą od Mamy

- sprzęty do wspinania na placach zabaw (wszelkie)

- patatas bravas (im pikantniejszy sos, tym lepiej) 

- robienie głupich min do zdjęć

- robienie zdjęć innym, gdy mają głupie miny

- mówienie po hiszpańsku "do widzenia", czyli "adios" lub "dziękuję"  - "gracias" 

- śpiewanie pod prysznicem

Dzieci znajdują dla siebie dużo  powodów do radości.

Przyjemności Córki:

- kawa

- kawa 

- kawa

- batoniki z Mercadony

Przyjemności Zięcia:

- wszystko!!!

Moje przyjemności:
- patrzenie na nich pięcioro - zaśmiewających się z czegoś,  oglądających The Good Doctor, walczących z wiatrem, oblizujących palce po tapas...

" To nasze dzieło, Kochanie" szepczę w duchu do A.

I pękam z dumy.