Melka umarła dzisiaj.
Odeszła nagle.
Tak, jak rok temu Kicia.
Może nie powinnam już mieć kotów:(:(
Subskrybuj:
Komentarze do posta (Atom)
Historie z mojego życia. Wspomnienia. Portrety ludzi i miejsc. Korzenie
Archiwum bloga
-
►
2024
(36)
- ► października (2)
-
►
2023
(18)
- ► października (1)
-
►
2022
(23)
- ► października (1)
-
►
2021
(16)
- ► października (2)
-
►
2020
(29)
- ► października (1)
-
►
2019
(29)
- ► października (2)
-
►
2018
(37)
- ► października (7)
-
▼
2017
(33)
- ► października (1)
-
►
2016
(21)
- ► października (1)
-
►
2015
(52)
- ► października (3)
-
►
2014
(29)
- ► października (5)
-
►
2013
(58)
- ► października (4)
-
►
2012
(43)
- ► października (2)
-
►
2011
(53)
- ► października (7)
-
►
2010
(35)
- ► października (3)
-
►
2009
(43)
- ► października (4)
Popularne posty
-
Jeszcze wczoraj wiedziałam, o czym chcę napisać. Dziś już nie pamiętam. Skleroza nie boli, jak powiedział poeta. A... -
Do zobaczenia Śmierć nie jest niczym. Przeszedłem tylko do sąsiedniego pokoju. Ja jestem ja, ty jesteś ty. Nadal jeste... -
Na zdjęciu obok profesor Stanisław Antosik Do liceum poszłam bez egzaminów. Miałam wystarczająco dobre świadectwo. Jedyny "egza... -
W drodze z Eligiowa do Sulmierzyc na codzienną porcję diagnozowania... Na tej wymarzonej psychologii nie czułam się komfortowo. Wbrew mo... -
Na lodzie, na lodzie. Nie na lodach. Jesienią przedszkolaki zaczęły chodzić na łyżwy. W poniedziałki. Wnuk nie chciał. Nie chciał,... -
Ciągle mnie pytają, jak mi się żyje na emeryturze i co robię. Nie chodzę wszak do pracy, więc licząc razem z dojazdami i "odjazd... -
Coraz bliżej święta... Ciężarówki wiozły Coca-Colę i natrętny refren przypominał "coraz bliżej święta!" Cóż, nie mogę po... -
Justynów 1974 - Ja i moje kochane dziewczyny (części niestety brakuje ) Jak... -
Taki tytuł ma wiersz Christiana Morgensterna. Wiersz przeczytałam po raz pierwszy dawno temu, jest w mojej ulubionej książce "Nastolat...
Łączna liczba wyświetleń
Słowa, słowa, słowa
O mnie
Archiwum bloga
-
►
2024
(36)
- ► października (2)
-
►
2023
(18)
- ► października (1)
-
►
2022
(23)
- ► października (1)
-
►
2021
(16)
- ► października (2)
-
►
2020
(29)
- ► października (1)
-
►
2019
(29)
- ► października (2)
-
►
2018
(37)
- ► października (7)
-
▼
2017
(33)
- ► października (1)
-
►
2016
(21)
- ► października (1)
-
►
2015
(52)
- ► października (3)
-
►
2014
(29)
- ► października (5)
-
►
2013
(58)
- ► października (4)
-
►
2012
(43)
- ► października (2)
-
►
2011
(53)
- ► października (7)
-
►
2010
(35)
- ► października (3)
-
►
2009
(43)
- ► października (4)
9 komentarzy:
Ale przecież każdy umiera, wcześniej czy później.
Więc ludzie nie powinni mieć żadnych zwierząt? Ani ludzi?...
To chyba niedobry pomysł...
Mam poczucie, że zrobiliśmy jej krzywdę.
Zbędną ingerencją w jej życie, jakiekolwiek było.
Tego ani nikt nie mógł przewidzieć, ani nie da się stwierdzić, czy to dla niej była krzywda. Pewnie i tak by szybko umarła, może tylko trochę później... Ale skąd wiadomo, że nie było jej dobrze? Może czuła się kochana, czuła, że ktoś wreszcie próbuje jej pomóc... Już tego nie cofniemy. Ale możemy trzymać się tej optymistycznej wersji, bo nigdy się nie dowiemy, jak było naprawdę...
Dziękuję Ci dobra Córko.
Na pewno czuła odchodząc, że ma swój kąt i swojego człowieka.
Tak mi przykro�� i tylko nie rób sobie wyrzutów. Tak dużo jej dałaś. I to jest najważniejsze. Pozdrawiam Cię serdecznie. Lila1
Kochana Agacioszko, kochana Lilu! Z punktu widzenia człowieka, to było dużo. I nie tylko ja byłam zaangażowana. Z punktu widzenia Kota (o ile tak można powiedzieć), ludzie zafundowali jej stres związany z wyrwaniem z jej środowiska, kastrację, czyli okaleczenie,kolejną zmianę warunków, kolejną operację, zastrzyki i strach przez kilkanaście kolejnych dni. Nieprzypadkowo ktoś wymyślił powiedzenie, że można zagłaskać kota na śmierć.
Bardzo ciekawie napisane. Gratuluję i pozdrawiam serdecznie !!!
Prześlij komentarz