Lecę, lecę, lotu, lotu...

A właściwie latu, latu.

Latu lecę powiedzieć "żegnaj na rok", znad brzegu Morza Śródziemnego, a dokładnie  tego kawałka, który się nazywa Morze Balearskie.

Lato wszak, kończy się nieubłaganie.

I zawsze mi się zdaje, że było za szybkie, za krótkie, za mało go, i w ogóle szkoda!

Polecę na południe, bo tam może trochę dłużej zabawia.

Pomacham na pożegnanie długim dniom. Pomacham lękliwym zmierzchom, które w lipcu skradają się po cichutku i sierpniowemu słońcu, co kładzie długie cienie pod wieczór.

Do widzenia sandałki i słomkowe kapelusiki.

Do zobaczenia jaskółki i jerzyki.

Adios pola złote i pachnące słońcem pomidory.

Baj, baj firanki poruszane letnim wietrzykiem.

Cześć i czołem wam ogródki piwne.

 

Pa, pa maliny, jeżyny, jagody i  wisienki.

Pa, pa Laa -Laa

Pa, pa, Po.

Pa, pa Tinky -Winky...

A nie, to inna bajka!!

Pa, Lato!

Wrócę jesienią.