Moje Rzymskie Wakacje

 


 I ja tam byłam...

Oj, się działo!

Ale dziś już jest następny piątek. 

Tydzień temu o tej porze...

Właśnie wychodziliśmy z "naszego" hostelu, żeby rozejrzeć się po okolicy.

Teraz, kiedy myślę  tym, to tak, jakbym przeżyła cztery dni w jakiejś alternatywnej rzeczywistości. Matrix?

Zostałam przeniesiona na odległość 1300 kilometrów od mojego ulubionego biurka, z prędkością 780 kilometrów na godzinę, na wysokości 10 000 metrów nad ziemią (Ziemią!)'

Uf!

Po pierwsze:

Podróż. Podróż. PODRÓŻ!

                d       

     o                r

            P                                                    óżżżżżż.

Po drugie, pierwsze wrażenia:

- cała paleta kolorów włosów i skóry

- samochody, samochody, auta, autka, autobusy, busy, busiki, autokary...

- motory, motory, skutery, skutery i... skutery

- śmieci!

- graffiti!

 

- stragany z pamiątkami

- HAŁAS!!!!

- LATA PRZESZŁOŚCI na każdym kroku

- przepych

- ogrom

- wieża Babel: buon giorno, grazie, uscita, merci, sorry, kuda idiosz, Darek chodź tutaj!, japońskie i wietnamskie pokrzykiwania, 

- pośpiech!

 Po trzecie:

- nagłe wzruszenia

- zaduma nad wielkością CZŁOWIEKA

- kwitnące już krzewy i stokrotki na trawnikach

- pomarańcze na drzewach w parku

- mewy wdzięczące się do turystów

- zapach kadzidła na mszy w Panteonie

- papież Franciszek nad morzem wiernych na Placu św. Piotra

- pizza włoska, cienka jak opłatek

- brudno-żółty Tybr

- Bazylika, wielka jak ocean wszystkiego

-feeria świateł na Via Condotti, oglądana ze Schodów Hiszpańskich

Po czwarte:

Nasze Wspaniałe Dzieci, które zafundowały mi to wszystko, rozpieszczały, pilnowały, szykowały śniadania i kolacje oraz towarzyszyły w tej PODROŻY.

No, i już. Zostały wspomnienia. I zdjęcia.