Wnuk na lodzie

Na lodzie, na lodzie. Nie na lodach.

Jesienią przedszkolaki zaczęły chodzić na łyżwy. W poniedziałki.

Wnuk nie chciał. 

Nie chciał, ale trochę musiał.

Jeździł z balkonikiem.

"Może być"- odpowiedział na pytanie, o wrażenia z lodowiska.

W styczniu dostał w prezencie łyżwy hokejówki. 

"Mogą być"- rzekł, zapytany, czy mu się podobają.

 Potem dwa razy poszedł na lodowisko z rodzicami.

Zobaczyłam filmik nagrany przez dumnego Ojca Wnuka - już nie jeździł z balkonikiem, o nie!

Drobnymi kroczkami biegł po lodzie. Trochę się przewracał. 

"Tylko raz się popłakałem"- oznajmił mi dumnie.

W poniedziałek przyniósł z przedszkola kartkę od trenera, z zaproszeniem na treningi.

Owszem będzie chodził!

Wczoraj zobaczyłam kolejny filmik.

Malutka figurka (najmniejsza), w wielkim kasku i szaliku w paski, pędzi przed siebie, slalomuje i zawraca. 

W grudniu mówił, że będzie strażakiem. A najlepiej, to komendantem strażaków.

Wczoraj oglądaliśmy książeczkę o straży pożarnej, którą wypożyczył sobie z biblioteki.

- Będziesz strażakiem w takim ubraniu? - zapytałam, wskazując na  narysowaną postać we wspaniałym uniformie z hełmem.

- Nie! Ja będę HOKEISTĄ!

O, matko!