Dość dawno temu, przed czasami Wikipedii, znalazłam w jakimś czasopiśmie tekst Desiderata.
Opatrzony był komentarzem, że to utwór anonimowego autora, powstały w 1692 roku w kościele w Baltimore.
Tekst od razu wydał mi się trochę nieadekwatny do twórczości z XVII wieku. Ale, co ja tam wiem.
No, i proszę!
Wikipedia wie wszystko, uświadomiła mi przed kilkoma laty, że:
Pogłoska na temat anonimowego autora i błędna data powstania utworu – 1692 – pochodzą stąd, że pierwsza strona owej gazetki, na której znajdował się tekst "dezyderaty", miała stopkę z informacją: "Stary kościół św. Pawła" i datą 1692 (w rzeczywistości to data powstania parafii i budowy pierwszego już nieistniejącego kościoła). Wskutek częstego kopiowania jedynie tej strony, informacja zaczęła być błędnie odczytywana."
Max Ehrmann był amerykańskim prawnikiem, ekonomistą i pisarzem. Studiował też filozofię. Jest autorem ponad dwudziestu książek i broszur. Ale, gdy wpisze się jego nazwisko w wyszukiwarkę, pojawia się wiele stron w różnych językach, tylko na temat tekstu Desisderata.
Oto i on:
- Krocz spokojnie wśród zgiełku i
pośpiechu - pamiętaj jaki spokój może być w ciszy.
- Tak dalece jak to możliwe, nie wyrzekając się siebie, bądź w dobrych stosunkach z innymi ludźmi.
- Prawdę swą głoś spokojnie i jasno, słuchaj też tego co mówią inni, nawet głupcy i ignoranci, oni też mają swoją opowieść.
- Unikaj głośnych i agresywnych osób, one są udręką dla ducha.
- Jeśli porównujesz się z innymi możesz stać się próżny lub zgorzkniały, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie.
- Ciesz się zarówno swymi osiągnięciami jak i planami. Wykonuj z sercem swą pracę, jakkolwiek by była skromna. Jest ona trwałą wartością w zmiennych kolejach losu.
- Zachowaj ostrożność w swych przedsięwzięciach - świat bowiem pełen jest oszustwa. Lecz niech ci to nie przesłania prawdziwej cnoty, wielu ludzi dąży do wzniosłych ideałów i wszędzie życie pełne jest heroizmu.
- Bądź sobą, a zwłaszcza nie zwalczaj uczuć: nie bądź cyniczny wobec miłości, albowiem w obliczu wszelkiej oschłości i rozczarowań jest ona wieczna jak trawa.
- Przyjmuj pogodnie to co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości.
- Rozwijaj siłę ducha, by w nagłym nieszczęściu mogła być tarczą dla ciebie. Lecz nie dręcz się tworami wyobraźni. Wiele obaw rodzi się ze znużenia i samotności.
- Utrzymuj zdrową dyscyplinę, lecz bądź łagodny dla siebie.
- Jesteś dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa, masz prawo być tutaj, i czy jest to dla ciebie jasne czy nie, nie wątp, że wszechświat jest taki jaki być powinien.
- Tak więc bądź w pokoju z Bogiem, cokolwiek myślisz o jego naturze.
- Czymkolwiek się zajmujesz i jakiekolwiek są twe pragnienia: w zgiełku ulicznym, zamęcie życia, zachowaj spokój w swej duszy.
- Z całym swym zakłamaniem, znojem i rozwianymi marzeniami ciągle jeszcze ten świat jest piękny.
- Bądź uważny, staraj się być szczęśliwy.
Nie do wiary, że minęło prawie sto lat od czasu, gdy słowa te zostały ułożone w serdeczne życzenia świąteczne.
Max Ehrmann miał wtedy 55 lat.
Wiele razy myśli moje biegły do Dezyderat.
"Krocz spokojnie wśród zgiełku i pośpiechu" - tak sobie myślę, maszerując przez ulubiony park.
"Słuchaj tego, co mówią inni" - to właściwie moje ciągłe motto, które przywołuję często, wzywając się do pokory, tolerancji i całej życiowej mądrości.
"Nie porównuj się z innymi, albowiem zawsze będą lepsi i gorsi od ciebie" - cytowałam pacjentom, a i sama też z tego korzystam, chociaż pokusa czucia się lepszym jest niezwykle pociągajaca.
Wielu ludzi realizuje swoje ideały, świat pełen jest heroicznych czynów, a miłość jest wieczna jak trawa - to pozwala mi znosić dobiegające zewsząd straszne wieści o bezwzględnych postępkach ludzkich.
"Przyjmuj pogodnie to, co lata niosą, bez goryczy wyrzekając się przymiotów młodości" - mówię sobie, patrząc w lustro, stękając przy wstawaniu z łóżka i rozciągając tęsknie zmarszczki wokół ust.
Jestem dzieckiem wszechświata, nie mniej niż gwiazdy i drzewa.
Ten świat ciągle jeszcze jest piękny.
