Bon nadal, czyli Wesołych Świąt

Tymczasem nastąpiła sobota, czyli dzień barszczu.

Mała M. uznała, że barszczu jest za mało.

Syn, który barszcz kupował, w poczuciu winy zobowiązał się pojechać po dolewkę.

Po śniadaniowej dyskusji kto z kim, dokąd, w jakiej kolejności i kiedy, pojechaliśmy wszyscy, "bo może będą jeszcze jarmarki świąteczne", do stacji Sagrada Familia, czyli oczywiście pod słynny kościół.

Jarmarki skończyły się dzień wcześniej, o było według Syna "bez sensu". Według mnie też.

Udaliśmy się zatem na Carrer de Sicilia, czyli ulicę Sycylijską (!) do polskiego sklepu Krakowiak, w którym wszystko jest polskie - barszcz czerwony i żurek, pierogi z grzybami i kapusta kiszona, i kwaszone ogórki, pasztety z Indykpola, koreczki śledziowe, oczywiście polska wódka i soki z Tymbarka, i soki Kubusie, i piwo Żywiec.

Także kasza gryczana i kasza jęczmienna, pierniczki, szyneczka, kiełbasa żywiecka oraz ptasie mleczko. 

A kto by to wszystko wymówił!!!!

W polskim sklepie Krakowiak mówi się też po polsku.

Dzień dobry i do widzenia, a nie żadne "ola"

Niestety, płaci się całkiem nie po polsku!

Super.

Barszcz jest, pierogi są (M. ulepiła własnymi ręcami)

Śledzie obecne, opłatek prosto z Polski. 

Kapusta z grzybami.

Wigilię czas zacząć.

Było świetnie, było serdecznie, wesoło, smacznie i nastrojowo.

Choć może nie do końca tradycyjnie.
Mikołaj przytargał prezenty. 

Wham śpiewał Last  Christmas i piliśmy hiszpańskie, czerwone wino. 

Na deser obok pierniczków królował turrón w czekoladzie.

Było pięknie.