Fotopstryk

Syn namówił mnie na zrobienie paszportu.

"Bo dobrze jest mieć za granicą dwa dokumenty tożsamości".

Ha! I ten argument mnie przekonał. Wszak już dwa razy za granicą byłam.

Robienie paszportu jest proste.

Idzie się do odpowiedniego urzędu i składa odpowiedni wniosek.

Plus pokwitowanie opłaty.

Plus JEDNO zdjęcie.

Biometryczne!- podkreśliła pani w okienku.

Byłam przygotowana. 

Zdjęcie zrobiłam dwa dni wcześniej.

A trzeba wiedzieć, że musi ono spełniać określone wymagania, opisane na stronie Ministerstwa Spraw Wewnętrznych

jedna kolorowa fotografia o wymiarach 35 x 45 mm, wykonana w ciągu ostatnich
6 miesięcy na jednolitym jasnym tle, odwzorowująca naturalny kolor skóry, mająca dobrą ostrość oraz pokazująca wyraźnie oczy, zwłaszcza źrenice, a także twarz od wierzchołka głowy do górnej części barków, tak aby twarz zajmowała 70-80 % fotografii; fotografia ma przedstawiać osobę w pozycji frontalnej, bez nakrycia głowy i okularów z ciemnymi szkłami, patrzącą na wprost z otwartymi oczami, nieprzesłoniętymi włosami, z naturalnym wyrazem twarzy i zamkniętymi ustami;

Ponieważ dokument ważny jest długie lata, chciałam ładnie na fotografii wyglądać.

Uczesałam się ładnie.

Umalowałam.

Poprosiłam o zdjęcie do paszportu. 

- Oczywiście! - zgodziła się panienka w Kodak Expressie.  

Posadziła mnie na zydelku.

Uśmiechnęłam się leciutko (z zamkniętymi ustami).

Cyk, cyk, cyk.

Bez oświetlania reflektorem, jasnym jak piorun.

Bez ustawiania "główka trochę w prawo, broda do góry"

Bez manualnego poprawiania tej bródki "jeszcze troszkę do góry!"

Bez czarnej tuby z czarną płachtą na głowie fotografa.

Bez paluszka "tu popatrzeć proszę!"

Bez pouczania "uśmiech leciutki!"

No, i BEZ RETUSZU!

Cuda techniki. 

Czas oczekiwania - 5 minut, (nie "pojutrze po jedenastej"!)

29 złotych.

Dałam fotografię w okienku.

Pani  przyczepiła ją do blankieciku.

Blankiecik włożyła do skanera. Patrzyła długo. Uważnie. Potem zrobiła zmartwioną minę.

-Oj, niedobre to zdjęcie...

Jak to, niedobre? Ładne takie...

- Tu, widzi pani, oprawka okularów na jedną powiekę nachodzi...

Pokazała. Biometryczne cudo bezlitośnie obnażyło WADĘ!

Oprawka nachodziła!

Z cudami techniki się nie dyskutuje.

Sprytni wykonawcy zdjęć paszportowych, z obu stron wiadomego urzędu mają swoje zakłady, które krzyczą napisami i neonami mrugającymi: ZDJĘCIA DO DOKUMENTÓW w 2 MINUTY.

"Cóż było mówić? Paweł ani pisnął,
Wrócił do siebie i czapkę nacisnął"

Ja na odwrót.

Zdejmnęłam mój kapelusz, co żem go miała na głowie, bo żar się lał razem z blaskiem z nieba.
Poza tym zdjęcie ma być bez nakrycia głowy.

Nie byłam w żadnym razie uczesana. Ani ładnie umalowana.

- Okulary zdjąć - zalecił pan fotograf.

- Ale ja zawsze noszę...

- Zdjąć! Mogłaby pani być w okularach bez oprawek, ale to i tak wtedy wgląda jak bez okularów!

Zdjęłam.

- Tam lustro pani ma - powiedział pan, widocznie uznał, że zechcę urodę mą poprawić (przypuszczenie to widocznie było zasadne)

Lustro było, w rzeczy samej, piękne, okolone złotą ramą, nieskazitelnie kryształowe.

Spojrzałam. Nic nie widziałam bez okularów.  Poprawiać nie miałam czym. Palcami "wzburzyłam" mokrą od potu grzywkę.

Usiadłam na zydelku.
- Grzywkę na bok, brwi muszą być widoczne! 
Odgarnęłam.
Pstryk, pstryk. 
- Które? - zapytał pan, pokazując mi na ekranie komputera dwa zdjęcia do wyboru.
- O Jezu!...- jęknęłam w odpowiedzi.
Pokiwał ze zrozumieniem głową.
- Nikt nie zachwyca na tych zdjęciach - oświadczył ponuro - tylko dzieci do trzech lat, ale one nie potrafią ust zamknąć...
Trochę mu współczułam w zasadzie.  Taki fach, że chciałoby się ludzi zadowalać. Nie spytałam, jak sobie radzi z dziećmi, może im skleja wargi gumą do żucia?
Dostałam 8 (osiem!) zdjęć.
Wyglądam na nich jak aktorka Jadwiga Jankowska - Cieślak.
Ładna nie jest, ale przynajmniej znana.

Pani w okienku fotografię przyjęła. 

Biotele się nie czepiało tym razem.

Oddałam jeszcze dwa odciski, palców dwóch (wskazujących).

Paszport do odbioru za cztery tygodnie.

- Ale proszę wcześniej sprawdzić, może będzie!

Sprawdzę. 

Odbiorę.

Schowam i pokażę tylko w razie nagłej potrzeby.

P.S.

Tytuł posta może powinien brzmieć "wszyscy jesteśmy podejrzani"

Nara!