Dobrze, że mam kota

Wysłali Kota po zakupy. 

Bez toreb

Siedzę w domu. Głaszczę kota.

Boli mnie głowa. Łykam tabletki.

Sprzątam, bo wiosna już dawno kwitnie...

Forsycje za oknem, cztery piętra niżej, strasznie daleko.

Wychodzę na balkon. Zimno.

Sąsiadka kupiła dziś dla mnie chleb i jabłka. Sama zatelefonowała z pytaniem, czy mi coś potrzebne. Dobra sąsiadka.

Zięć przywiózł duże zakupy. Stanął w progu w maseczce. Przywitaliśmy się przez całą długość przedpokoju.

Syn w Barcelonie biega po dachu. Wizytę lekarską załatwił online. Kiedy Go uściskam?

Wnuk mi śpiewa dla rozweselenia. Przez telefon.

Zamówiłam żwir dla kota. Miał przynieść kurier. Powiedział, że teraz pod drzwi nie noszą. Mam sobie zejść i zabrać na swoje czwarte piętro. Sąsiad nnie uratował. Przyniósł z uśmiechem, jakby to była czysta przyjemność, noszenie dziesięciokilowych paczek.

Córka dzwoni codziennie. Rozmawiamy o pierdołach i o tym, że mi smutno i samotnie.

Brat mnie przepytuje z rozwiązanych krzyżówek. On ma teraz więcej.

 

Kot mi wskakuje na kolana i mruczy.

Głaszczę moją kotkę Miśkę. Ma ciepłe, puszyste i mięciutkie futerko.

Przychodzi do mnie na kanapę, gdy już zgaszę światło wieczorem. Mości się przy moim boku. Kładę jej rękę na głowie. Zasypiamy razem.

Ci, co nie mają kota, mają gorzej.